Ἡ παράχρηση τοῦ ἀρίου μύθου καὶ ὁ σφετερισμὸς τῆς ἑλληνορωμαϊκῆς ἀρχαιότητας ἀπὸ τὸ Γ΄ Ράιχ

 

Πύλη τοῦ Βρανδεμβούργου, Βερολίνο

Καταρχήν, τὸ Γ΄ Ράιχ ὄντως προώθησε τὴν προβολὴ καὶ τὴν ἀνάδειξη τοῦ κάλλους, τοῦ σφρίγους, τῆς εὐρωστίας καὶ τῆς ἁρμονίας τῶν ψυχοσωματικῶν ἐκδηλώσεων τοῦ ἀνθρώπου, διὰ μέσου τῶν εἰκαστικῶν τεχνῶν, τῶν γραμμάτων, τοῦ κινηματογράφου, τῆς ἀρχιτεκτονικῆς, ἀνανεώνοντας ἔτσι καὶ προσδίδοντας ἰδιαίτερο ὕφος στὸ ρεῦμα τοῦ νεοκλασικισμοῦ ποὺ διέτρεχε τὸν νεότερο γερμανικὸ πολιτισμό.

Ἡ θέση τῶν νεότερων πολιτικῶν ἰδεολογιῶν ἔναντι τοῦ δεδομένου τῆς κληρονομικότητας

 

John Locke

Τὸ φαιδρὸ τῆς ὑπόθεσης μὲ τοὺς μαρξιστὲς ἀριστεροὺς καὶ τοὺς ἐξισωτιστὲς φιλελεύθερους εἶναι ὅτι διακρίνονται ἀπὸ ἰδιαίτερη ἔπαρση, νομίζοντας ὅτι ὑπερέχουν μορφωτικὰ καὶ γνωστικὰ ἔναντι τῶν φιλελευθέρων δεξιῶν καὶ τῶν «φασιστῶν», θεωρώντας τοὺς μὲν καὶ τοὺς δὲ ὡς ὀπισθοδρομικοὺς ἀγροίκους.