Ἡ παράχρηση τοῦ ἀρίου μύθου καὶ ὁ σφετερισμὸς τῆς ἑλληνορωμαϊκῆς ἀρχαιότητας ἀπὸ τὸ Γ΄ Ράιχ

 

Πύλη τοῦ Βρανδεμβούργου, Βερολίνο

Καταρχήν, τὸ Γ΄ Ράιχ ὄντως προώθησε τὴν προβολὴ καὶ τὴν ἀνάδειξη τοῦ κάλλους, τοῦ σφρίγους, τῆς εὐρωστίας καὶ τῆς ἁρμονίας τῶν ψυχοσωματικῶν ἐκδηλώσεων τοῦ ἀνθρώπου, διὰ μέσου τῶν εἰκαστικῶν τεχνῶν, τῶν γραμμάτων, τοῦ κινηματογράφου, τῆς ἀρχιτεκτονικῆς, ἀνανεώνοντας ἔτσι καὶ προσδίδοντας ἰδιαίτερο ὕφος στὸ ρεῦμα τοῦ νεοκλασικισμοῦ ποὺ διέτρεχε τὸν νεότερο γερμανικὸ πολιτισμό.

Εἶναι ἐπίσης γεγονός, ὅμως, ὅτι κατὰ τὴν ἀπόπειρά του νὰ οἰκειοποιηθεῖ τὰ κλασικὰ πρότυπα τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας καὶ τῆς Ρώμης, προέβη σὲ σφετερισμό καὶ καπηλεία τους πρὸς ὄφελος τῶν στενῶν συμφερόντων τοῦ γερμανικοῦ ἔθνους.

Πιὸ συγκεκριμένα, διάφοροι ἀξιωματοῦχοι καὶ διανοητὲς τοῦ καθεστῶτος ἐπιχείρησαν νὰ ἀποδώσουν τὶς σπουδαῖες ἐπιτεύξεις τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ρωμαίων ἀποκλειστικὰ στὴ συμβολὴ τοῦ ἄρχοντος στρώματος τῶν κοινωνιῶν τους, ποὺ κατ’ ἐκείνους ἀποτελοῦσε συγγενικὸ πρὸς τοὺς Γερμανοὺς στοιχεῖο καὶ μέρος τῶν Ἀρίων, ἢ καὶ Ἰνδογερμανῶν, ὅπως τοὺς ἀποκαλοῦσαν τότε. Κατὰ τὴ σημερινὴ κοινῶς ἀποδεκτὴ ἐπιστημονικὴ ὁρολογία, ὁ ἀρχέγονος ἐκεῖνος πληθυσμός καλεῖται Πρωτοϊνδοευρωπαῖοι (ΠΙΕ).

Οἱ Γερμανοὶ θεωρητικοὶ τότε συσκότιζαν καὶ θόλωναν οὐσιαστικὰ διάφορα δεδομένα σχετικὰ μὲ τὴν προέλευση, τὴ φύση καὶ τὶς πραγματικὲς διαστάσεις τῶν μετακινήσεων τῶν Πρωτοϊνδοευρωπαίων, διαδίδοντας λόγου χάρη ὅτι ἀρχέγονη κοιτίδα τους ὑπῆρξε ὁ εὐρύτερος βορειογερμανικὸς χῶρος, συμπεριλαμβανομένης τῆς Σκανδιναβίας.

Ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι οἱ ΠΙΕ προέρχονται μᾶλλον ἀπὸ τὴν εὐρεία ἔκταση μεταξὺ βορείως τοῦ Εὐξείνου Πόντου καὶ τῆς Κασπίας Θάλασσας, στὴ σημερινὴ Οὐκρανία καὶ Ρωσία. Αὐτὸ τεκμηριώνεται, μεταξὺ ἄλλων ἀρχαιολογικῶν δεδομένων, καὶ ἀπὸ μελέτες - ἐργασίες γενετικῆς ἀνάλυσης τῶν τελευταίων ἐτῶν, κατὰ τὶς ὁποῖες οἱ σύγχρονοι εὐρωπαϊκοὶ πληθυσμοὶ σύγκεινται ἀπὸ τρεῖς πληθυσμιακὲς συνιστῶσες, μία ἐκ τῶν ὁποίων θεωρούνται καὶ οἱ θρυλικοὶ Ἄριοι.

Ἡ ἀρχαιότερη συνιστώσα ἀνάγεται στοὺς ἐπιχώριους θηρευτὲς - τροφοσυλλέκτες τῆς Μεσολιθικῆς Ἐποχῆς καὶ ἡ ἀμέσως μεταγενέστερη, σὲ πληθυσμὸ ποὺ μετακινήθηκε ἀπὸ τὴν Ἀνατολία πρὸς τὴν Εὐρώπη διὰ μέσου Ἑλλάδας καὶ Βαλκανίων τὴ Νεολιθικὴ Ἐποχή, κομίζοντας τὴ γεωργία. Οἱ Ἄριοι - ΠΙΕ ὑπῆρξαν χρονικὰ ἡ ἔσχατη συνιστώσα ποὺ διεσπάρη ἀνὰ τὴν Εὐρώπη.

Ἐν ὀλίγοις, τὰ σύγχρονα εὐρωπαϊκὰ ἔθνη συνιστοῦν κράματα, λιγότερο ἢ περισσότερο ὁμοιογενή, ὁπότε ἡ φυλετικὴ καθαρότητα δὲν μπορεῖ νὰ ὁρίζεται βάσει σταθερῶν τύπων ποὺ ἀπαντοῦσαν σὲ ἀπομονωμένα φύλα καὶ γένη, μετακινούμενα ἢ καὶ ἑδραῖα, χιλιάδες χρόνια πρίν.

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ἐπίσης, ὅτι οἱ ἐθνικοσοσιαλιστὲς θεωρητικοὶ ἀπέδιδαν στὸν πληθυσμὸ τῶν Ἀρίων συγκεκριμένα μορφολογικὰ ἀνθρωπολογικὰ γνωρίσματα, ὅπως ἡ ξανθὴ κόμη, τὰ γαλανὰ μάτια, τὸ κάτασπρο δέρμα καὶ ἄλλες διαστάσεις τοῦ σκελετοῦ καὶ τοῦ κρανίου, ἐξιδανικεύοντας ἔτσι τὸν Βόρειο (Nordic) τύπο τοῦ λευκοῦ ἀνθρώπου.

Arno Breker, Τὸ Κόμμα

Θεωροῦσαν ὅτι ἡ ἀκμὴ τῶν ἀρχαίων καὶ νεότερων πολιτισμῶν συσχετιζόταν ἀπόλυτα καὶ εὐθέως μὲ τὴν ἐπικυριαρχία ἐπὶ ἄλλων πληθυσμῶν τοῦ συγκεκριμένου ἀνθρωπολογικοῦ τύπου. Προϊόντος τοῦ χρόνου, τὸ ἐκλεκτὸ ἀρχοντικὸ στοιχεῖο ἐξαντλημένο ἐξέλιπε, κατόπιν ἐμπλοκῆς σὲ αἱματηροὺς ἀγῶνες, ἐπιμειξίας καὶ ὑπογεννητικότητας, πράγμα ποὺ συνεπαγόταν καὶ κατάπτωση τῆς στάθμης τοῦ πολιτισμοῦ. Ἡ κάποτε σχετικὰ δημοφιλὴς καὶ διαδεδομένη αὐτὴ θεωρία καλεῖται βορειαρχία (νορδικισμός).

Ἐδῶ ἀξίζει νὰ παρατηρηθοῦν τὰ ἑξῆς:

1. Ὁ Βόρειος τύπος ὄντως ἀπαντᾶ μὲ μεγαλύτερη συχνότητα στὶς βορειοευρωπαϊκὲς χῶρες, πλὴν ὅμως κι ἐκεῖ δὲν ἀποτελεῖ παρὰ μειονότητα ἐπὶ τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ. Ἐπὶ Γ΄ Ράιχ, ἐκτιμᾶται πὼς οἱ ἀμιγεῖς Βόρειοι δὲν ξεπερνοῦσαν ποσοστιαία στὴ Γερμανία τὸ 10%. Ὁ τύπος αὐτὸς βρίσκεται σαφῶς καὶ στὴν Ἑλλάδα, μόνο ποὺ ἐδῶ σπανίζει ἀκόμη περισσότερο. Ἀντιλαμβάνεται λοιπὸν, κανείς, ὅτι ὁ ἐκθειασμὸς τοῦ σχετικοῦ τύπου δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει οὐσιῶδες πρακτικὸ ἀντίκρισμα κατὰ τὴν τέλεση ὁποιουδήποτε ἐγχειρήματος, πόσω μᾶλλον ἰδεολογικοπολιτικοῦ ἀγώνα.

2. Τὸ γενετικὸ ὑλικὸ τῶν ΠΙΕ διακυμαίνεται ἀναλογικὰ στὶς διάφορες εὐρωπαϊκὲς χῶρες, ἀπαντώντας πράγματι μὲ μεγαλύτερες συχνότητες στὴ βόρεια καὶ ἀνατολικὴ Εὐρώπη ἀπὸ ὅσο στὴ νότια. Κατὰ τὰ εὑρήματα τῶν μελετῶν ποὺ ἀναφέρθηκαν προηγουμένως, ὅμως, οἱ ἄνθρωποι τῶν στεπῶν τῆς Οὐκρανίας καὶ τῆς Ρωσίας, δηλαδὴ οἱ Ἄριοι - ΠΙΕ, φαίνεται ὅτι κατὰ βάση ἦσαν σχετικὰ ψηλοί, καστανομάτηδες, καστανομάλληδες καὶ εἶχαν πιὸ σκοῦρο δέρμα ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς Εὐρωπαίους, συμπεριλαμβανομένων τῶν νοτίων. Δὲν στέκει δηλαδή ὅτι ἦσαν ξανθοί, γαλανομάτηδες καὶ ἀπόλυτα λευκόδερμοι.

Οἱ συχνότητες μὲ τὶς ὁποῖες ἀπαντοῦν στοὺς σημερινοὺς πληθυσμοὺς τὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τῆς ξανθῆς κόμης, τῆς ἀνοιχτόχρωμης ἐπιδερμίδας καὶ τοῦ γαλανοῦ χρώματος ἴριδας ἀποδίδονται σὲ βιολογικὴ ἐπιλογή στὶς συνθῆκες ἰδίως τῆς βόρειας καὶ ἀνατολικὴς Εὐρώπης, καθὼς ἐν μέρει καὶ σὲ ὕπαρξή τους στὶς πληθυσμιακὲς συνιστῶσες τῶν Ἀρίων - ΠΙΕ καὶ τῶν θηρευτῶν - τροφοσυλλεκτῶν ποὺ κατοικοῦσε στὴ βόρεια Εὐρώπη, πρὶν ἀπὸ τὶς μετακινήσεις ἐκεῖ τῶν φορέων τῶν ἰνδοευρωπαϊκῶν - ἀρίων γλωσσῶν (ΠΙΕ).

3. Στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο, ὅπως καὶ ἀλλοῦ ἀνὰ τὴν Εὐρώπη καὶ τὶς περιμεσογειακὲς χῶρες, εἶχαν ἀναπτυχθεῖ ἀκμαῖοι πολιτισμοί, παραδείγματος χάρη ὁ μινωικός, δὲν ἐκπολιτίστηκαν δηλαδὴ οἱ παλαιότεροι Εὐρωπαῖοι χάρη στὴν ἔλευση τῶν πολεμοχαρῶν ἐπήλυδων Ἀρίων. Μὲ τὸν καιρὸ ἐπῆλθε πολιτιστικὸς συγκερασμὸς καὶ βιολογικὴ ἐπιμειξία καὶ, σαφῶς, ἡ συμβολὴ τῶν Ἀρίων - ΠΙΕ ὑπῆρξε καθοριστικότατη, καθότι κατὰ μέγα μέρος οἱ Εὐρωπαῖοι σήμερα μιλοῦν γλώσσες κλάδων τῆς ἰνδοευρωπαϊκῆς (ΙΕ) γλωσσικῆς οἰκογένειας καὶ, ἐπίσης, ἕλκουν τὴν καταγωγή τους, κατὰ ποικίλους βαθμοὺς, καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους.

Ἐπιχειρεῖται νὰ καταδειχθεῖ μὲ τὰ ἀνωτέρω σημεῖα ὅτι ἡ γενετικὴ, ἡ πολιτισμικὴ καὶ ἡ γλωσσικὴ κληρονομιὰ τῶν ΠΙΕ ἀποτελοῦν ἀπὸ κοινοῦ κτῆμα τῆς μεγάλης πλειονότητας τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν καὶ ὄχι ἰδιαίτερο προνόμιο ἢ ἰδιοκτησία τῶν Γερμανῶν. Ἡ μεγάλη οἰκογένεια τῶν γερμανογενῶν λαῶν ἀποτελεῖ τμῆμα τοῦ εὐρύτερου συνόλου.

Οἱ Γερμανοὶ τότε μεταχειρίστηκαν κανονιστικὰ τὰ δεδομένα αὐτά, ὥστε νὰ ἐπιτύχουν τοὺς μείζονες πολιτικοὺς σκοποὺς τους γιὰ τὴ θεμελίωση τῆς Νέας Τάξης τοῦ Ἄξονα στὴν Εὐρώπη, ἀποβλέποντας στὴν ἐπέκταση τῆς κυριαρχίας τους πρὸς ἀνατολάς. Ὡς διακηρυγμένο στόχο τους εἶχαν θέσει καὶ τὸν ὑποβιβασμὸ τῶν Σλάβων τῶν χωρῶν ἐκείνων σὲ ὑποζύγια ποὺ θὰ ὑπηρετοῦσαν τοὺς Γερμανοὺς ἀφέντες. Οἱ Σλάβοι, ὅμως, ἔχουν σὲ μεγάλο βαθμὸ αἷμα ΠΙΕ καὶ μιλοῦν ἰνδοευρωπαϊκὲς γλῶσσες, παρόλο ποὺ μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ βάσιμα κανεὶς ὅτι τότε, μέρος τους, ὄντως ὑστεροῦσε πολιτιστικὰ ἔναντι τῶν Γερμανῶν.

Ὑπὸ τὴν ἔννοια αὐτή, τὸ σχῆμα ποὺ προσάρμοσαν οἱ Γερμανοὶ στὰ μέτρα τους, τέθηκε στὴν ὑπηρεσία τοῦ μεγαλογερμανικοῦ ἐπεκτατικοῦ σοβινισμοῦ στὸ ἐξωτερικὸ καὶ τῆς πολιτικῆς προπαγάνδας στὸ ἐσωτερικό. Στὸ βαθμὸ ποὺ παίρνει κανεὶς τοῖς μετρητοῖς τὴ ρητὴ διατύπωση τοῦ Alfred Rosenberg, γνωστοῦ θιασώτη τῆς βορειαρχίας (νορδικισμοῦ), στὸ ἔργο του Ὁ Μύθος τοῦ 20ου Αἰώνα, ὅτι δηλαδὴ οἱ Νεοέλληνες ἀποτελοῦν σύμφυρμα ἐκφυλισμένων λεβαντίνων, ἡ θεώρηση αὐτὴ εἶναι οὐσιαστικὰ πρόδηλα ἀνθελληνική.