Ὁ θεοκρατικὸς - ἱεροκρατικὸς τρόπος ἀντίληψης καὶ ἑρμηνείας τῆς ἱστορίας τοῦ Γένους ἔναντι τῆς δυτικογενοῦς ἀντίληψης καὶ ἑρμηνείας τοῦ ἑλληνισμοῦ

Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Δραγάσης Παλαιολόγος

Ὁ Γεώργιος Σχολάριος, ὁ Γρηγόριος Ε΄, ὁ Ἀθανάσιος Πάριος, ὁ Πατροκοσμᾶς, ὁ Ἄνθιμος Ἱεροσολύμων, ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς καὶ ὁ Δημήτρης Κιτσίκης, μεταξὺ ἄλλων, θὰ ἐνέκριναν τὸ περιεχόμενο τῶν λόγων τοῦ ἠχητικοῦ ἀποσπάσματος ποὺ βρίσκεται στὸ τέλος τῆς ἀνάρτησης.

Τὸ ἀπόσπασμα παρατίθεται ὥστε νὰ καταδειχθεῖ ὁ θεοκρατικὸς - ἱεροκρατικὸς τρόπος ἀντίληψης καὶ ἑρμηνείας τῆς ἱστορίας ἀπὸ τοὺς παραδοσιαρχικοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κύκλους ὑπὸ τὴν ὀθωμανικὴ ἐξουσία.

Ὁ τρόπος ἀντίληψης καὶ ἑρμηνείας ποὺ ἐπικράτησε μὲ τὴν ἀνεξαρτησία τῆς Ἑλλάδας ἦταν ἐκεῖνος ποὺ ἀντιπαρέθετε πρὸς τὴν ἔννοια τοῦ ἀποκλειστικὰ χριστιανικοῦ, ρωμαίικου Γένους, ἐκείνη τοῦ ἑλληνικοῦ, μὲ ρίζες στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, ἔθνους, διαπνεόμενος ἀπὸ τὰ ἰδεώδη τοῦ Διαφωτισμοῦ καὶ τοῦ κοσμικοῦ φιλελεύθερου ἐθνικισμοῦ, ὁπότε ὁδήγησε στὴν ἀνακήρυξη τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὸν Θεόκλητο Φαρμακίδη ἐπὶ βαυαροκρατίας.

Ὁ συγκερασμὸς τῶν πεπρωμένων καὶ τῶν ἐπιδιώξεων τοῦ ἑλληνισμοῦ μὲ τὰ τῆς Ορθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ ἡ ἔκτοτε συμπόρευσή τους, εἶναι φαινόμενο τῆς νεωτερικότητας, μετὰ καὶ τὴ de jure ἵδρυση ἐθνικοῦ ἑλληνικοῦ κράτους.

Τὰ ἰδεολογικὰ ρεύματα τῆς Τρίτης Θέσεως, στὶς διάφορες παραλλαγές τους (φασισμός, ἐθνικοσοσιαλισμός κλπ.), ἀποτελοῦν μεταγενέστερα προϊόντα σύνθεσης τοῦ γερμανικοῦ τύπου ρομαντικοῦ ἐθνικισμοῦ μὲ τὴ γαλλικὴ ἀντιδραστικὴ σκέψη καὶ τὴ ριζοσπαστικὴ ἀναθεώρηση τοῦ σοσιαλισμοῦ ἐπάνω σὲ ἰδεαλιστικὴ βάση.

Ἐν ὀλίγοις, οἱ Ἕλληνες κατὰ τὶς παραμονὲς τοῦ Ἀγώνα τῆς Ανεξαρτησίας βρέθηκαν μπροστὰ στὸ δίλημμα νὰ ἐπιλέξουν ἀνάμεσα κυρίως στὸ γαλλικοῦ τύπου συνταγματικὸ ἐθνικισμὸ καὶ τὴ νομιμοφροσύνη πρὸς τὴν Ὑψηλὴ Πύλη, ποὺ πρότασσε ὁ ἀνώτερος κλῆρος.

Αὐτὰ γιὰ νὰ ἀποσαφηνίζονται τὰ πράγματα ἀπὸ τὴν ἄποψη τῆς ἱστορίας τῶν ἰδεῶν.

Ἐθνικὸν τὸ ἀληθὲς

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης: «Ὁ Θεὸς προνόησε νὰ μᾶς φυλάει ὁ Τοῦρκος»